در سال های اخیر، میزان بلایای طبیعی به دلیل گرمایش زمین به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. یکی از پرتکرارترین بلایای طبیعی طوفان است که امنیت سیستمهای توزیع را تهدید میکند و در بسیاری از موارد منجر به قطعیهای عمده در شبکه میشود. اقدامات پیشگیرانه در مورد هر اختلال و برنامه ریزی تولید در مرحله پس از رخداد دو اقدام مهم برای مقابله با شرایط اضطراری هستند. از این رو، این مقاله چارچوبی را برای افزایش انعطافپذیری سیستم توزیع ارائه میکند که در آن علاوه بر اقدامات پیشگیرانه، زمانبندی تولید با امکان پیکربندی مجدد شبکه انجام میشود. چارچوب پیشنهادی به عنوان یک مسئله بهینهسازی سه مرحلهای، مدلسازی میشود که در آن پانلهای فتوولتائیک (PV)، سیستمهای ذخیره انرژی الکتریکی (EES) و اولویت بار در نظر گرفته میشوند. در مرحله اول، قرار دادن بهینه کلیدهای کنترل از راه دور برای به حداقل رساندن انرژی تامین نشده (EENS) انجام میشود. لازم به ذکر است شبکه علاوه بر کلیدهای اتوماتیک، مجهز به کلیدهای دستی (کنترل در محل) است. در مرحله دوم پیشفرضسازی تیمهای خدمات (برای تغییر وضعیت کلیدهای دستی) و ژنراتورهای اضطراری سیار (MEG) انجام میشود. در نهایت در مرحله سوم، تعمیرات پس از رخداد انجام میشود. مدل پیشنهادی بر روی یک سیستم توزیع ۶۹ شینه پیادهسازی شده است و نتایج نشان میدهد که تغییر آرایش شبکه و اعزام MEGها به ترتیب منجر به کاهش ۰۴/۱۰% و ۰۵/۶۴% کاهش بار اجباری شدهاند. همچنین، نتایج تایید میکنند که اجرای برنامه کنترل مستقیم بار (DLC) منجر به کاهش ۳۴/۱۰% کاهش بار اجباری در بارهای بحرانی شده است.